Wyjeżdżam rowerem z lasu, a tu dosłownie o krok przebiega mi drogę sarenka i po kilku sekundach znika mi z pola widzenia! Oczywiście jak zwykle w takich sytuacjach, żałuję, że nie mam ze sobą aparatu fotograficznego, byłoby takie piękne zdjęcie...
Wieczorem siedzę sobie na tarasie i nagle błogą ciszę przerywają głośne krzyki żurawi, a po chwili trzy wspaniałe ptaki lądują z wdziękiem na górce naprzeciw naszej chaty. Już nie robią na nas takiego wrażenia jak kilka lat temu, bo są częstym gościem i nawet na ich cześć tę górkę nazywamy Żurawią Górką.
Innym razem siedzimy cichutko i widzimy, jak zaraz za ogrodzeniem, kilka dorosłych dzików prowadzi dziesięć młodych! I ktoś zapyta, gdzie są zdjęcia? Nie ma, bo nie miałam pod ręką aparatu, a poza tym mój aparat z takiej odległości nie zrobiłby doskonałego zdjęcia, musiałabym mieć naprawdę profesjonalny sprzęt!
Udało mi się też zaobserwować lisa, który przez kilka minut siedział sobie przy ogrodzeniu i nas obserwował, a potem zrobił w tył zwrot, pewnie rozczarowany tym, że nie ma u nas dobrze zaopatrzonego kurnika!
Kilka lat temu, pani zajęczyca uwiła sobie gniazdo wśród naszych kwiatów i mogliśmy obserwować trzy młode zajączki, ale krótko, bo odkrył je nasz piesek i je wypłoszył z działki.
Jeszcze wczoraj przyglądaliśmy się sejmikom bocianów, które przygotowują się do odlotu, w jednym miejscu naliczyliśmy ich trzydzieści.
Najczęściej jednak towarzyszył nam widok krów, czyż nie są piękne i fotogeniczne?!
Takie bliskie spotkania z dzikimi mieszkańcami naszej Ziemi, są możliwe do dziś na Suwalszczyźnie, gdzie od piętnastu lat odpoczywamy naprawdę na łonie przyrody!
Muszę przyznać, że tak naprawdę to nigdy nie byłam w tym regionie.Jakoś nigdy się nie składało, a pięknie tam :-)
OdpowiedzUsuńPięknie. Znam uczucie gdy zwierzęta podglądają nas a nie my je. Mieszkasz blisko lasu a właściwie las mam za płotem i często zwierzaki do mnie zaglądają. Cudnie obcować z zwierzętami i przyrodą na co dzień. Miałam to szczęście by przeprowadzić się na wieś i tutaj mieszkam. Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za odwiedziny.
OdpowiedzUsuńŚliczne zdjęcia. Nigdy nie byłam w tamtych rejonach.Pozdrawiam :)
OdpowiedzUsuńMiejsce, w którym na pewno można się odstresować:))
OdpowiedzUsuńAczkolwiek ja mieszkam na obrzeżach miasta i też mam podobne widoki...Spacerują bociany i sarenki niedaleko osiedla:)
Przyjemnie jest obserwować takie nasze krajobrazy. A szczególnie jak jeszcze nie są skalane nadmierną cywilizacją.
OdpowiedzUsuńCudne macie to miejsce, Basiu! Spokój, cisza i tacy goście, na których aż się czeka! Nie dziwię się, że zaglądają do Was i dziki i lis, i podpatrują Was żurawie, bo sama chętnie wypiłabym kawę patrząc na to wszystko, o czym piszesz i co pokazujesz na zdjęciach! Krowy piękne! Ich oczy zawsze wzruszają mnie ogromnie. A bociany, mówisz, już się zbierają na sejmiki? Przecież dopiero co przyleciały!!!
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Cię bardzo cieplutko:)
M.
Jejku! Ile bocianów w jednym miejscu! Piękne zdjęcia :)
OdpowiedzUsuńDobrze jest mieć takie miejsce na ziemi, do którego się wraca i wraca. Chociaż niektórzy pewnie się dziwią - ile razy można i czy się nie znudzi, prawda? Kto takiego miejsca nie znalazł - nie zrozumie. Pozdrawiam serdecznie
OdpowiedzUsuńBardzo lubię takie miejsca, są cudne :-)
OdpowiedzUsuńBardzo lubię takie miejsca, są cudne :-)
OdpowiedzUsuńPiękne miejsce.
OdpowiedzUsuńUroczo...sielskie klimaty...pozdrawiam...
OdpowiedzUsuńTyle bocianów naraz ? Niesamowite. Ładnie tam, piękne fotki :)
OdpowiedzUsuńOstatni raz Suwalszczyznę odwiedziłam gdy miałam ok 13 lat, już wtedy zachwyciła mnie ona swymi krajobrazami, widzę że nadal jest tam pięknie, pozdrawiam serdecznie i życzę miłego dnia!
OdpowiedzUsuńOstatni raz Suwalszczyznę odwiedziłam gdy miałam ok 13 lat, już wtedy zachwyciła mnie ona swymi krajobrazami, widzę że nadal jest tam pięknie, pozdrawiam serdecznie i życzę miłego dnia!
OdpowiedzUsuńZdjęcie z krowami i bocianami przepiękne :)
OdpowiedzUsuńPiękne miejsce i piękne zdjęcia:)))
OdpowiedzUsuńPiękne miejsce i piękne zdjęcia:)))
OdpowiedzUsuń